Moeder 88 en The FWQ

Morgen, 3 februari, wordt mijn moeder 88 jaar, wat een leeftijd, helaas laat haar geheugen haar vreselijk in de steek en weet ze niet meer wie je bent. Pijnlijk maar het is fases gegaan en je zult er aan moeten wennen want het is niet anders. Ik geef toe dat ik er wel eens een traan om moet laten. Ik heb ooit eens een E.D.I.T. in het Algemeen Dagblad gelezen en dat gaf precies het goede gevoel

Vergeten

Niet weten

Waar je bent

Je naasten, alles onbekend

Alles weg wat was opgeslagen

Heel soms een herkenning bij vlagen

Maar de verbindingen ergens in je hoofd

Werken niet, je bent ongemerkt van jezelf beroofd

In de spiegel kijk je in onbekende, vragende ogen

Er is alleen het nu, gisteren, daarnet….is alweer wegegevlogen

Bron: Ria van den Berg uit Zoetermeer

Morgen ga ik er dus met een dubbel gevoel heen.

Dit is blok 6 van de FWQ

De tuinmannen zijn gisteren gestopt met bestraten, ze hebben nog 2 schuttingen geplaatst en toen was het over met de pret, ik had ook gewoon medelijden met die jongens, ze moesten precies op de wind aan het werk.

Nu maar wachten tot de dooi invalt en dan gaan we gewoon weer verder waar we waren gebleven.

Nu ziet het er zo uit

Lekker eten doen we ook telkens weer, vandaag hutspot met stoofvlees maar Dinsdag hadden we van die heerlijke slibtongentjes, o o o wat waren ze lekker er bleef niks van over.

 

Allemaal weer de groetjes van